Colofon

Fijne feestdagen allen!

Informatie over contact is hier te vinden

Informatie over het bestuur is hier te vinden

Informatie over het lidmaatschap is hier te vinden

Eigen informatie, bijvoorbeeld een verhuizing of andere gegevens wijzigen kan hier
of per mail naar secretaris@msg.utwente.nl

Informatie over de Redactie is hier te vinden
Geïnteresseerd of een leuk idee voor een stukje?
Mail de redactie!

Inlaatklep

Lieve Kleplezers,

Vlak voor het inluiden van het nieuwe jaar
Staat er nog een nieuwe Klep voor jullie klaar.
Om toch maar in de feeststemming te blijven
Zal ik de Inlaatklep dit maal in rijm schrijven.

De eerste digitale Klep was een feit
Hoewel een aantal mensen moeite hadden met het afscheid.
Toch zijn wij erg blij met het nieuwe strakke design
De volgende Kleps vind je dan ook weer online.

De Klep moet ook wel mee met de moderne tijd.
Want wie wil nou wachten tot de postbode de straat in rijdt?
Via de mail ontvang je de Klep nu gelijk
En heb je op de wc de Klep altijd binnen handbereik.

Het zal bij de Klep komend jaar iets anders gaan
En ook qua inhoud gaan we een andere weg inslaan.
We blijven komend jaar mooie Kleps voor jullie maken
Om jullie toch weer met leuke verhalen te vermaken.

Omdat Reinder tegenwoordig alleen maar baby-prakjes staat te bereiden
Werd het tijd om een nieuwe Klep-kok op te leiden.
Patrick zal het komende jaar flink in de keuken experimenteren
Om jullie daarna de fijne kneepjes en receptjes te leren.

Verder blijven de meeste columns bestaan
Maar er zullen een aantal columns uit de Klep gaan.
Helaas konden de Wijze Woorden van Boven niet blijven
Maar dit geeft een ander kans om een leuk stukje te schrijven.

Hopelijk geven de aanstaande evenementen ook veel lol
Dan staat onze volgende Klep ook weer mooi vol.
Het einde van mijn rijm is nu hier
Voor nu rest alleen nog veel leesplezier!

Liefs Nienke

Van de Voorzitter

Na regen komt zonneschijn

In deze koude, gure winterdagen is motorrijden niet voor iedereen weggelegd. Alleen de echt diehards rijden door. Helaas behoor ik momenteel niet bij deze groep. Mijn motortje staat namelijk in de overgangsregeling. Het rijden mis ik wel hoor! Na een dag sleutelen in het hok terugrijden naar mijn huis op de campus is het enige rijden dat ik gedaan heb afgelopen maand. Maar nu de dagen eindelijk weer langer gaan worden is er weer een mooi motorseizoen om naar uit te kijken! Ik heb ook echt weer zin om een rondje te rijden. En in januari mag ik eindelijk weer! Dit seizoen wordt afgetrapt met de Nieuwjaarscardan. Nog één keertje bubbels en oliebollen, mocht je ze niet al zat zijn.

De motorbeurs in Utrecht wordt door heel motorrijdend Nederland gezien als de start van het motorseizoen. Natuurlijk ga ik daar ook weer even kijken. Dit keer niet om een goedkope motorjas te vinden of iets dergelijks. Want mijn motorgarderobe is wel compleet ondertussen. Naja compleet… Nee, dit jaar ga ik gewoon een beetje rondlopen en motoren kijken. En even langs bij Zelftrialrijden.nl natuurlijk ;).

Zoals elk jaar is de Bata voor vele motorrijders ook dit jaar weer een hoogtepunt. Zoals altijd is de MSG ook nu erg belangrijk voor de Bata. De motorrijders moeten de hele nacht doorhalen en doorrijden om er maar voor te zorgen dat het voor de renners en vrijwilligers goed kan verlopen. Het is zeker gaaf om een keer mee te maken. Ik zou jullie ook zeker aanraden om mee te rijden! Al weet ik nog niet zeker of ik nogmaals mee ga rijden. Eén tip heb ik wel voor jullie: zorg dat je niet alleen maar zomerhandschoenen bij je hebt! Ik had op een gegeven moment zulke pijnlijke handen van de kou – het vroor immers – dat ik mijn rem niet meer kon inknijpen.

De MSG heeft natuurlijk zoals elk jaar weer een heleboel mooie evenementen gepland staan. De reis tijdens Hemelvaart naar Luxemburg is wel het absolute hoogtepunt. Daar zal ik ook zeker weten van de partij zijn! Hopelijk met wel een iets gunstiger einde aan de reis… Maar ook Paas-, herfst- en winterkamperen zijn erg leuk! Als je van kamperen houdt natuurlijk.

Voor de triallaars is naast de wekelijkse trainingen ook bij de Open Trial en de Regiotrial genoeg te doen. De wegrijders hebben onze vele ritten om naar uit te kijken. Ook de minder fanatieke motorrijders hebben genoeg te doen bij de MSG, zoals bij de vele CARDANs die de MSG rijk is.

Verder zijn we nog op zoek naar een paar enthousiaste MSG’ers die tijdens dit mooie motorjaar wel een jaartje bestuur willen doen! Bestuur doe je voor een jaar, en je begint ergens in februari. In jullie mailbox zit al een mail met de uitgebreide beschrijving van wat de functies van het bestuur inhouden. Bestuur doen is zeker een aanrader! Je leert er niet alleen veel van, het is ook erg leuk om eens te zien wat er op de achtergrond allemaal gebeurt om de MSG draaiende te houden. Een jaartje bestuur doen is echt een toevoeging aan je studententijd.

Genoeg om naar uit te kijken dus! Ik heb in ieder geval al erg veel zin in het komende motorseizoen!

Wouter 's Mad-ass

Zoals jullie weten is er een grote liefde gestolen. Nee niet Laura, maar m’n zelfgebeunde Madass bobbertje. Dat ding had een verhaal ja, en zorgde ook nog eens voor een warm entrée binnen de vereniging. Er bleek namelijk nog een lid op zo’n gekke kont die ook nog eens Wouter heette. Dit welge(l)ëerde lid binnen de club kwam elke hokavond direct naar mij toe stuiteren, en bracht het goede begin van een gezellige avond. Wat ik ermee had uitgehaald kon hij minder op prijs stellen, maar ook ik vond de brommer in orginele staat al erg geslaagd. Zo naakt als een naked bike maar kan zijn, en een heerlijke viertakt grom. Alleen het standaard vermogen was niet om over naar huis te schrijven. Je werd nog ingehaald door fietsers bij het optrekken en het feit dat het twee minuten duurde voordat je op de 45 kmh zat maakte dat je zo min mogelijk probeerde te remmen. Werd best nog wel eens gevaarlijk. Wat het mooie aan de brommer is, is dat het rijwielgedeelte identiek is aan dat van de 125cc motorfiets variant. Bovendien krijg je dit type blokje cadeau bij een bestelling babi pangang. Dit maakt het opvoeren van het brommertje een hele makkelijke en veilige keuze. Geen scheurende frames of imploderende wielen, gewoon rustig tjoeken en iedereen voorbij blazen met full-spec 125cc motorfiets op het fietspad. Ik heb dit verhaal ook nog eens aan oom agent opgehangen toen hij over constructiesnelheid begon. Volgens mij kwam het niet helemaal aan, maar de boete heb ik wel ontlopen omdat hij de brommer toch wel erg gaaf vond. Dit gebeurde een paar keer vaker. Op een gegeven moment was het wel voorbij en had ik een wok-melding aan mn broek. Ach, toen had ik al ruim 15.000 rondgeblazen op dit beestje, nog steeds in originele staat verkerend. Dat was er wel aan af te zien, want de elementen zijn niet voor alle onderdelen even lief. Misschien duidt de term Madass op de engineer die dit fietsje in werkelijkheid heeft gebracht, de designkeuzes zijn hier en daar best frapant. Zo is het motorblok van droevige kwaliteit. Ik ken geen verhalen van originele blokjes met meer dan 10.000 km op de teller, dan zijn ze meestal al wel kapot. Ook het elektra is een drama. Het zit weggestopt op de meest anti-serviceable terrorplekken en alles valt uit elkaar. De koplamp, de spanningsregelaar, de kilometerteller. In de kabelboom lijkt een muis te wonen, zo vaak treden er defecten op. Allemaal poep dus. Aan de andere kant zijn de velgen van goede kwaliteit en identiek aan die van een Derbi GPR, is de voorvork de dikste die je ooit zal zien op een brommer, is de uitlaat gemaakt van RVS dat vervolgens nog eens matzwart is gespoten (maar waar wel weer stalen moertjes op zijn gelast) en zit het frame zeer netjes in elkaar met uitstekende lak en zeer goed laswerk. Of deze brommer nu goedkoop of juist heel degelijk moest worden is dus een beetje een raadsel. Misschien hadden ze nog een oude voorraad metaal over en hebben ze daarvan deze brommer gebouwd.

Nou ja, er was dus wel flink aan gebeund na die kilometers die ik er op had gereden. Zielig stond hij schuin tegen de muur in de garage na het zoveelste defect. Ik had inmiddels ook al een hele verzameling motoren. Toen ik de brommer probeerde te verkopen en concludeerde dat deze minder waard was in geld dan in emotie, besloot ik er iets geks van te maken.

Zo kwam de Badass tot leven. Een Madass omgebouwd tot choppertje zonder achtervering, ook wel hardtail genoemd. De brommer was behoorlijk fusion; deze had veel eigenschappen van een modern ontwerp gemengd met klassieke tintjes. En toch vormde het een geheel, daar was ik trots op. Je ziet veel motorfietscreaties waarin extreem veel geld is gepompt toch nog eindigen in totaal uit verhouding getrokken Frankenstein-ontwerpen, terwijl deze brommer bijna volledig was gebouwd van onderdelen die ik in de garage vond. Ook had ik bijna alle gebreken van de brommer opgelost, met compleet herzien elektra. Ik bleek choppertjes ook erg leuk te vinden, lekker laag boven de weg cruisen in een zithouding die je zelfvertrouwen geeft: je voelt je gewoon lekker stoer. Hoe het rijdt boeit allemaal niet zoveel meer.

Ja het doet echt pijn en ik mis ‘m heel erg. Vooral het lage bobber idee vind ik nog steeds erg gaaf. Je zal dan ook niet anders verwachten dan dat het weer begint de kriebelen. En ja, je ziet het al aankomen, ik heb nog een oerlelijke VT750 Shadow in de garage staan. Ik denk daar nu aan flink de zaag te zetten en weer een bobber te maken. Ik weet dat chopper een scheldwoord is binnen de vereniging. Toch durf ik het aan en ga ik het proberen, pronken met zo’n lowrider beunmobiel en hopen dat je positieve aandacht krijgt.

Bedankt voor het lezen! Wacht maar tot je in Luxemburg je knietje aan de grond probeert te krijgen maar in de buitenbocht wordt ingehaald door een V-twin die nog meer olie stookt dan een op hol geslagen diesel.

Als je een poosje je motor op het kerkhof hebt geparkeerd wil je nog wel eens vergeten waar je gebleven was. Mijn sleutel was ook een van die dingen waarvan ik was vergeten waar die was gebleven. Maar niet getreurd, BeunTeun kan dit wel oplossen (dacht ik heel dapper).

Mijn koplamp demonteren doe ik liever niet omdat deze ovaal is geworden na o.a. wat gestuntel in een zandbak, waardoor hij lastig weer in elkaar te zetten is. Daarom zocht ik naar een andere oplossing. Een contactslot is eigenlijk alleen maar een schakelaar die de 12V van mijn accu onderbreekt, dacht ik, dus als ik nou de accu direct aan sluit op een kabel die normaal onder 12V spanning staat zou de motor het in theorie prima moeten doen. Na wat gezoek kwam ik bij een kabel uit waar ik makkelijk bij kon, eentje die een stekkertje had, die uit mijn bobine kwam en naar mijn killswitch ging. In het draadschema zat deze in de stroomkring waar 12V op staat dus dit leek me een prima oplossing. Toen ik mijn accu hierop aansloot bleek dit echter al redelijk snel een slecht idee te zijn, want er kwam rook uit de kabel en de koplamp. FUCK!

Wat bleek nou… de kabel zat wel degelijk in het 12V circuit maar ging via de killswitch direct naar de aarde. Met andere woorden, ik heb de accu kortgesloten over een lullig elektriciteitsdraadje. Gelukkig bleek na wat speurwerk dat de kabels nergens echt waren doorgebrand, alleen dat de huls hier en daar wat makkelijk losliet. Dus een tapeje er omheen en niet meer over nadenken. Helaas moest ik nu toch die kutkoplamp van me lostrekken om daar de boel te inspecteren en om op de ‘correcte’ manier mijn contactslot door te lussen.

Groetjes BeunTeun

Regio Rijder Rick

Op 11 november is de jaarlijkse Regiotrial verreden op ons mooie trialterrein. Het was nog even spannend of het door kon gaan, maar uiteindelijk waren er genoeg enthousiaste vrijwilligers om de wedstrijd neer te zetten. Dit gaf mij de kans om zelf deel te nemen, om zo de MSG te vertegenwoordigen.

Er stonden vijf rondes van ieder zes non-stops op de planning. Vol goede moed haalde ik een vertrouwde rode kaart op (voor de B-klasse) bij het wedstrijdsecretariaat. Het niveau was uitdagend en al snel merkte ik dat het toch wel even geleden was dat ik mijn laatste wedstrijd gereden had. De eerste ronde bestond dan ook voornamelijk uit drie en vijf strafpunten. Er werd streng maar rechtvaardig gecontroleerd door de controleurs, die ’s ochtends nog snel een spoedcursus van Bjorn hadden gekregen. Het resultaat van de tweede en derde ronde lieten een lichte verbetering zien, maar het lukte nog niet om de non-stops zonder voetjes door te komen. Tijdens de vierde ronde werd iedereen verrast door een lichte hagelbui. Deze duurde gelukkig niet al te lang maar had wel tot gevolg dat die paar bielzen net wat gladder waren dan voorheen. Desalniettemin gingen de vierde en de laatste ronde naar verhouding prima. Bij de laatste non-stop wist ik zowaar een nul te rijden!

Samengevat was het een zeer geslaagde dag. Iets wat te danken was aan alle vrijwilligers. Hen wil ik dan ook namens alle 29 deelnemers graag bedanken! Hopelijk kunnen we volgend jaar weer zo’n mooie wedstrijd neerzetten. Het komende jaar ga ik in ieder geval hard trainen om dan mijn vierde plek (kuch, van de vier B-rijders) te verbeteren.

Rick Harms

Ranking the Regiotrial

Daar sta je dan, zondagochtend om negen uur. De Regiotrial. Bjorn staat er al een half uur met een paar uitverkorenen materiaal uit te laden en z’n snaaikar op te zetten. Na een gezond ontbijt (hamburger met uitjes) naar binnen gewerkt te hebben is het tijd. Dan kan de rest opgezet worden: dranghekken tegen de mensenmassa’s die straks met bussen aan zullen komen, afzetlintjes zodat het omringende terrein niet meegenomen wordt als extra non-stop en overal vuilnisbakken zodat de Achterhorst straks niet als vuilstort gezien zal worden. Als Ersatz-controleur moest er ook nog een korte introductie van Bjorn gegeven worden over hoe het precies zat met de puntentelling. Op de Regiotrial rijden mensen allemaal verschillende trajecten op basis van hun kunnen. Al deze trajecten moeten de controleurs wel uit hun hoofd weten want er moet streng gekeken worden op enige fouten die gemaakt worden. Rond elf kwamen dan de eerste deelnemers aanzetten, sommige met hun motoren mooi op de trailer, anderen met de motor netjes in de laadruimte van een busje geplaatst. Eenmaal uitgeladen begint het ontdekken van de route, de deelnemers gaan dan even het traject langs. Maar dan in plaats van met de motor met de benenwagen. Na het startsein van Bjorn barst het dan allemaal los, de rijders gaan naar hun eerste parcours en gaan knallen. Van veraf klinkt de Achterhorst als een hele hoop boze wespen. Nou zou je zeggen dat de controleurs het zwaar hebben, zo in de kou de hele dag op de deelnemers letten, maar daar heb je het helemaal mis! De gehele dag liep er een “on-site” cateringservice, van soep tot hamburgers, het werd allemaal langsgebracht. Gelukkig verliep de dag zonder enige ongelukken, iedereen ging naar huis met evenveel ledematen. Daarna nog eventjes onder het genot van een hamburger de boel opruimen, en dat was het dan alweer voor de Regiotrial. Erg gezellig en leuk, en hopelijk wordt de Regiotrial volgend jaar ook een succes!

Groeten Laszlo

Laat de vrouw eens kiezen… 

Lieve kleplezers,

Na alle horrorverhalen over Suzuki, Yamaha, Kawasaki, BMW en Stukgati. Eencilinders die geen eencilinders horen te zijn, vijf keer per jaar voorvorkkeerringen vervangen, remschijven die al bij de verkoop aan vervanging toe zijn, false neutrals, contactsloten die alleen met een vast protocol werken, synchronisatieschroeven die achter een framebuis zitten of veel te hoge aanschafprijzen. Wij zijn nog te snorloos om op een ouwe lullenmotor te zitten en schamen ons teveel in een reflecterende jas met bijpassende helm en willen niet altijd 26 koffers mee nemen ook al zit er niks in. Nee, daar hadden wij geen zin in. Het was het ons al snel duidelijk: het wordt een Honda.

De motor moest makkelijk qua onderhoud, licht en niet zo hoog zijn. Vooral dat laatste bleek lastiger dan gedacht. Want blijkbaar worden motoren niet gemaakt voor korte beentjes. Ondanks dat de gemiddelde motorfiets van Japanse afkomst is. Wij zijn ondertussen wel benieuwd naar de lange stelten van de Japanse dames. Gezien de Nederlanders het op één na langste volk ter wereld zijn, maar die Hollandse dames vaak net met de tenen de grond kunnen raken. Naast dit moest het er ook nog een beetje leuk en vlot uitzien. Dus het kon niet anders dan een CB’tje worden. Deze leuke kleine motorfietsjes zijn ideaal voor bochtjes. Je kijkt de bocht in en ze gaan. Wel oppassen met niezen, voor je het weet wijk je af richting een bosje. Ze zijn simpel in elkaar gezet, onderdelen zijn altijd te vinden en je hebt geen kleine japannerhandjes nodig om overal bij te kunnen komen. Ze zien er vriendelijk uit met die mooie kleurstellingen. Bovendien rijdt niet de halve MSG er al mee, zoals bij de XT momenteel het geval is. Daarnaast kunnen de CB’tjes wel tegen een stootje. Dat ze heel wat hebben kunnen was vorig jaar wel te merken aan de CB van Nienke. Die ondanks dat de voorkant volledig geprakt was nog steeds kon starten. En daarnaast na het vervangen van de voorkant nog een half jaar heeft kunnen rondrijden met een ingedeukte radiator. Of de veertigjarige Daily van Marieke, die nog steeds niks mankeert behalve een overleden CDI een tijdje terug. Niet te vergeten de Nighthawk van Teun, die er na alle martelingen van die beunhaas nog steeds niet mee ophoudt. Goede keus dus zo’n CB.

Maar dit zette ons wel aan het denken. Is die Suzuki GS dan echt zo slecht vergeleken met een CB? Of ligt het aan de eigenaar? Want kijkend naar het aantal sleuteluurtjes is er toch een duidelijk verschil te merken in de hoeveelheid liefde en zorg die in de motoren wordt gestoken. Voor de CB’s wordt toch iets beter gezorgd. Deze worden niet buiten in de kou gezet zonder regenjasje of een andere bescherming tegen de roestplaag. Ook worden ze gerepareerd voordat ze stuk zijn, zodat je tijdens de Bata niet met een olie spuwende voorvork opgescheept zit. Er wordt dus veel tijd en aandacht in de CB’tjes gestoken, misschien wel iets te veel voor wat ze waard zijn. Teun als uitzondering daargelaten.

Dat is dan misschien ook meteen ons probleem. De CB was voor ons beiden de eerste motor. Hiervan afscheid nemen is dan ook ondenkbaar. Om de wijze woorden van Marco Borsato te quoten: “Afscheid nemen bestaat niet”. Nee, afscheid nemen van de CB’tjes is geen optie. Het wordt tot de dood ons scheidt. Whichever comes first. De CB of wij.

Liefs Marieke en Nienke

Electric Superbike Twente

Door Maarten Admiraal

Sinds een paar maandjes loopt er bij de motorclub een aantal leden rond van Electric Superbike Twente, een dit jaar opgericht team dat een elektrische racemotor gaat ontwerpen, maken en mee gaat racen. De klepredactie was geïnteresseerd en heeft mij als verslaggever op pad gestuurd om eens te kijken wie deze jongens zijn en wat ze de hele dag doen. Hieronder een interview met een van de leden van het Electric Superbike team en natuurlijk een bekende kop binnen de MSG; Thomas Maas. We spreken elkaar bij het hoofdkwartier van het team, de Future Factory.

Wat is Electric Superbike Twente?

Electric Superbike is een nieuw studententeam dat mee gaat doen aan een wegracecompetitie, georganiseerd door een organisatie uit Engeland. Deze competitie is de MotoE. Deze schrijft voor dat een elektrische motor gebouwd mag worden om deel te nemen aan deze wedstrijd, en dat kan door zowel bedrijven als studententeams. Het is op dit moment nog niet heel groot, ze organiseren drie races per seizoen.

Oké, en wat schrijven de reglementen dan voor als eisen aan de fiets?

Niet heel veel, het meeste is op veiligheid gefocust. Dus welk voltage mag er maximaal op het systeem staan, waar moeten weerstanden zitten, en je mag bijvoorbeeld geen uitstekende delen hebben zoals winglets. Gewicht is beperkt tot 250kg, maar hoeveel vermogen en accuduur je wilt hebben is volledig vrij, net zoals bandenmaat etc. Je zou in principe met een elektrische scooter ook mee kunnen doen.

Is het gewicht dan meteen je grootste beperking?

Nee dat valt eigenlijk best mee. In ons geval komt het totaalgewicht waarschijnlijk op de 190kg uit. Mogelijk dat dit nog een kilootje of 10/20 hoger wordt door extra veiligheden en stevigere constructies. Maar dan nog is het redelijk in lijn met een normale superbike. En dan heb je dus 150kW of 200pk op het achterwiel en een flinke bak koppel, dus meer heb je eigenlijk niet nodig.

Er zijn drie wedstrijden per jaar. Waar zijn die?

Dit zijn races op wegracecircuits in Engeland; Anglesey, Pembrey en Donington Park. Ze overwegen op dit moment om Assen ook mee te nemen, onder andere omdat wij nu meedoen en de TU Delft ook al vier jaar meedoet, dus dat zou mooi zijn. Dat zijn de wedstrijden van de MotoE cup maar we hopen ook nog wat andere evenementen mee te pakken zoals bijvoorbeeld de Gamma Racing Days in Assen en misschien willen we volgend jaar ook meedoen aan de OW-cup (nationale competitie wegrace).

Hoe is de support vanuit de UT?

Wij krijgen in principe dezelfde aanbieding als veel andere wedstrijdteams behalve het Solar Team. Dat betekent dat we een redelijk bedrag gesponsord krijgen en teamkleding, maar ook een aantal facilitaire zaken.

Dit gebouw bijvoorbeeld?

Nee dit gebouw hebben we dus zelf geregeld, dat is wel erg vet. We huren dit gebouw gewoon. De meeste studententeams zaten altijd in de Bastille, maar dat moesten ze ook gewoon huren. Wij besloten dus wat verder te kijken en dit was ook beschikbaar.

Green Team Twente zit ook in dit pand, bestond die samenwerking dan al?

Nee, die samenwerking was er nog niet. Dit pand was gewoon ongelooflijk groot en wij wisten dat zij op zoek waren naar zoiets. Zij moesten vanaf hun kantoor in de Bastille telkens naar hun sleutelloods toe fietsen en in dit pand kunnen ze beide onder één dak hebben. Vandaar dat we dus besloten om het samen te huren.

Hoeveel mensen heeft het team?

We zijn met vijftien op het moment, elf fulltimers en vier parttimers. Drie daarvan zijn MSG’ers. Ik en Wouter Voorberg zijn fulltimer en Bram Norp nog als parttimer.

Wat doen jullie in het team?

Wouter is hoofd van het chassis-team, dus hij coördineert het ontwerp van het rijwielgedeelte van de motor. Ik zit in het mechanisch team als gewone engineer en ik ontwerp onderdelen zoals het hoofdframe, en ik ben nu bezig met een luchthapper. Bram is natuurlijk IO’er dus die zit vanzelfsprekend op het kuipwerk. We hebben al een paar lekkere IO sessies gehad om te bepalen welke kant we op willen met onze gedachtestroom, een beetje met foto’s zitten schuiven en een moodboard gemaakt. Hij is nu al een heel eind met het ontwerp van de kuip.

Blijft Bram als parttimer dan ook het hele jaar betrokken bij het team?

Ja, het hele jaar is hij op de vrijdag aan het werk voor het team.

Wat is jullie doel voor het team?

Wij willen de MotoE winnen! Maar onderling is het doel ook om gewoon de drie wedstrijden kunnen uitrijden. Als doel voor de motor hebben we dat we 150kW op het achterwiel willen hebben staan, een acceleratie van 3 seconden om van 0-100 km/h te gaan en een topsnelheid van 250km/h. Daarnaast moet hij natuurlijk sturen als een superbike.

In eerste instantie wilden we ook de delen die we zelf gingen ontwerpen beperken om zo snel mogelijk een werkend prototype te hebben. We waren van plan om een elektromotor te kopen maar uiteindelijk zijn we die zelf gaan ontwikkelen met een bedrijf, daarnaast maken we het frame zelf en ook de accupakketten. Ik denk dat we nu zo’n 90% van de onderdelen zelf ontwerpen en maken. Dit gaat een beetje tegen de doelstelling in die we ons voorgenomen hadden maar we zijn gewoon erg ambitieus en we dachten ‘we moeten dit gewoon gaan doen’ .

Als je op de baan wilt concurreren heb je ook een goede coureur nodig.

Ja, in een wedstrijd wil je gewoon goede rondetijden rijden en als jij of ik erop gaan zitten zijn dat gewoon een stuk mindere rondetijden dan als je een wat meer professionele coureur op die fiets zet. We hebben wat aanbiedingen van coureurs maar de meesten willen gewoon eerst een motor zien staan voordat ze toezeggen. We zijn nu in gesprek met Ten Kate, een grote sponsor van ons, die een aantal opties heeft aangeleverd. We kijken dus nog even wie het wordt, maar er wordt echt gekeken naar de in het verleden behaalde rondetijden op circuits als selectiecriterium.

Wanneer kunnen we jullie zien met het eindresultaat?

25 mei hebben we de motorpresentatie, de locatie moeten we nog even uitzoeken maar daar zal de motor dan voor het eerst gepresenteerd worden aan het publiek en dat is een open evenement. Als mensen daarvan op de hoogte willen blijven moeten ze vooral even de facebookpagina van het ‘Electric Superbike Twente’ team liken.

Wat zijn eigenlijk jouw vooruitzichten voor elektrische motoren in het algemeen?

Ik moet zeggen, ik vind het eigenlijk wel heel vet! In het begin schuurde het nog een beetje en was het wat wennen, het is een heel andere spanningssensatie. Bij een verbrandingsmotor heb je natuurlijk het geluid en lawaai en bij een elektrische motor is het meer een achtbaansensatie. Je weet dat het gaat komen en dan ineens komt dat vermogen erin! Dus als crosser maar ook als woon/werkmotor zit er zeker wel een toekomst in denk ik. Verbrandingsmotor zie ik ook nog wel een plekje houden want ik denk dat het gewoon echt iets anders is, het staat er een beetje naast. Praktisch gezien is het natuurlijk wel de toekomst, maar de charme van verbrandingsmotoren zal denk ik nog wel een tijdje blijven bestaan.

Afsluitend, zoeken jullie nog sponsoren?

Ja altijd! En mochten mensen het nou heel leuk vinden en denken dit is iets voor mij, komend voorjaar starten ook de sollicitatieprocedures voor het nieuwe team weer. We willen het team in september ongeveer gaan overdragen aan de nieuwe leden dus geïnteresseerden kunnen altijd contact met ons opnemen, want we willen je dolgraag hebben!

Electric superbike team Utwente!

Mocht je naar aanleiding van dit stuk contact willen opnemen met het team om bijvoorbeeld teamlid te worden of om te sponsoren dan kan dat via de volgende contactgegevens:

E-mail:                    info@electricsuperbiketwente.nl

Tel:                            +31 653 45 36 97

Web:                        electricsuperbiketwente.nl

Adres:                      Auke Vleerstraat 3b, Enschede

Overgekookt

Een Kersthack!

Hallo lieve lezertjes,

Vanaf nu zal ik het schort overnemen van Reinder in Overgekookt. Hopelijk mag ik deze eervolle taak nog lang op mij nemen.

Jaja het is weer zo ver, Kerst…

Je kent het wel, van die gezellige kerstdiners waar iedereen een gerechtje moet maken. Superleuk maar ook best wel wat werk, toch? Nee dat hoeft dus niet. Voor alle schrale schrapers en luie flikkers heb ik de oplossing: aardappelgratin. Zorg dat je je recept op tijd opgeeft zodat niemand anders deze kerstdiner hack in z’n tuk kan steken.

Benodigdheden voor 4 tot 6 pers.

Aardappelschijfjes zakje(600g)

Crème fraîche 200cc

Kaas (gewoon lekker veel)

Spek (gewoon lekker veel)

1 ui

1 à 2 tenen knoflook

Peper

Zout

Beetje boter of olie (geen Motorolie)

Ovenschaal

Oven

Oké daar gaan we dan! Allereerst toch even die handjes wassen. Ik weet dat je het liefst met de afgewerkte olie aan je handen begint met koken. Toch scheelt het je waarschijnlijk zo’n 10 jaar van je leven als je toch even je handjes wast. Schoon? Mooi, kom maar door dan kan je nu de oven alvast voorverwarmen op 180 °C.

Vet de ovenschaal in met wat boter of zonnebloemolie, het is toch zonde van je 5 minuten werk als aan het eind de aardappel niet uit de schaal te bikken is, en hak de ui en knoflook goed fijn. Haal de aardappelschijfjes uit het kunststof zakje en gooi ze in de ovenschaal samen met de ui en knoflook. Voeg wat peper en zout naar smaak toe en hussel de boel goed.

Breng de crème fraîche alvast op smaak met wat peper en zout

Nu kunnen we aan de laagjes werken. Net als bij lasagne zeg maar, alleen is dit geen lasagne, snap je? Oké top. Verspreid de spekjes over de aardappelen zodat je een mooi egaal laagje hebt. Daar overheen kan je de crème fraîche verdelen (je kan dit recept natuurlijk ook zonder spekjes doen zodat het vegetarisch is zoals je in een van de foto’s kan zien). Voor mij werkte een vork best aanvaardbaar om de prut er een beetje op te kwakken. Nu hoef je alleen nog maar kaas over de gratin te strooien voordat deze in de oven gaat. Als je van zachte gesmolten kaas houdt kan je aluminiumfolie over de ovenschaal doen. Het is misschien niet traditioneel maar dan moet je vooral lekker zelf weten.

De aardappelgratin moet ongeveer een uur in de oven. En dan zijn we nu bij het stuk waar in ieder kookprogramma over iets totaal irrelevants gepraat wordt. Terwijl ik dit aan het koken was werd ik geassisteerd door mijn lieftallige assistent Teun. En als ik Teun zeg denk jij waarschijnlijk beun. Nou dat is toevallig! Laat Teuntje nou net een stukje in de klep hebben over beunen. Lees dat maar even als je toch wacht.

Als het uur voorbij is mag je de ovenschaal weer uit de oven halen. En, is ‘ie verbrand? Nou bij mij niet, jammer joh. Eet smakelijk! En dag hè.

Wist U Datjes

Bram Norp heel lang zonder motorverzekering heeft rondgereden

Dit kwam omdat hij niet meer wist welke motor bij welk kenteken hoorde

Bram tegenwoordig ook op nette schoenen en in overhemd klust

Wij dit vrij vreemd vinden

De Hoco 1 en 2 centjes spaart

Als je van je 1 en 2 centjes afwilt, je ze in de helm kan doen

Alle blaadjes op aan plafond weer groen zijn

Een xl ook prima blijft rijden als je de accu onderweg verliest

Thomas graag gaat zwemmen met een Italiaanse schone tussen zijn benen

Dit vaak gepaard gaat met een hoop drek op allerlei plekken

Arno en Tim nu meer aan aanhangers klussen dan motoren

Sandra vroeg aan Peter of hij z’n worst kon opwarmen

De redactie soms liever heeft dat iedereen z’n klep dicht houd.

Bockbier voor 50 cent tijdens de bockbier en worst avond echt een heel goed idee was

Bier sowieso een goed idee is

Slagroom kan gaan stinken

Dit een mannensap mannengrap was

Het percentage 1 cilinders op noppenbanden snel toeneemt!

Ze niet geheel feilloos blijken

Maar wel machtig mooi!

Ledenlijst

Voor de actuele ledenlijst, klik hier!
Eigen gegevens wijzigen kan hier ook!

Agenda