DE KLEPLICHTER

Colofon

Informatie over contact is hier te vinden

Informatie over het bestuur is hier te vinden

Informatie over het lidmaatschap is hier te vinden

Eigen informatie, bijvoorbeeld een verhuizing of andere gegevens wijzigen kan hier
of per mail naar secretaris@msg.utwente.nl

Informatie over de Redactie is hier te vinden
Geïnteresseerd of een leuk idee voor een stukje?
Mail de redactie!

Inlaatklep

Lieve kleplezers,

De zon begint te schijnen, de vogeltjes fluiten en de motoren gaan weer vol op ronken. Ditmaal dan ook een zeer goed gevulde klep, mede dankzij de hoeveelheid leuke evenementen die met deze zonnestraaltjes door het nieuwe bestuur worden georganiseerd. Waar ik dit jaar allemaal wél aan heb kunnen meedoen!

Misschien kunnen jullie één van mijn eerste stukjes zo’n 2 jaar geleden wel herinneren… En anders hebben we de foto’s nog!

Mijn CB’tje, ondertussen helemaal hersteld met hulp van een heleboel lieve MSG’ers, heeft ondertussen al weer heel wat avonturen meegemaakt. Vol beladen aan de Bata meegedaan vorig jaar en ook dit jaar mocht hij weer mee. We kwamen dit jaar bagageruimte tekort, dus hop twee dagen voor de bata nog even een rekje lassen en een kratje monteren. Zoals bijna elke MSG’er moest ik dit voor de bata nog snel fixen, zodat we weer genoeg pannekoekenbeslag mee konden nemen. Ondertussen was mijn CB onherkenbaar geworden door alle meuk die erop zat, de taakrijders vroegen zich steeds af wat voor motor ik eigenlijk had. Zelfs Arnoud vond dat mijn motor erg goed was opgeknapt, wijzend naar de XT van Liesbeth..

Maar dit jaar moest het echt gaan gebeuren, met de motor in Luxemburg aankomen en niet weer vlak voor de grens ergens in een berm stranden. Uiteraard gewoon op mijn vertrouwde CB’tje die beter loopt dan ooit! Na een rit van 6 uur binnendoor slalommend en 3 wegopbrekingen verder en het angstzweet op de rug bij de eerste haarspeldbocht, kwamen we zonder kleerscheuren aan op de camping. Onthaald door een boel MSG’ers en een biertje, het was gelukt! Het hele weekend heb ik heerlijk kunnen rijden op mijn kleine brikkie en de grootste lol gehad om al het andere. Was je er niet bij? Dan lees je in deze klep de highlights.

Veel leesplezier!

Liefs Nienke

Van de Voorzitter

Daar ben ik weer, ditmaal als voorzitter, voor mijn tweede ronde bestuur van onze vette club!

Voor degene die mij nog niet kennen, ik ben Heime Jonkers, de op koffie lopende sleutelfanaat uit het verre Noord-Holland, die het liefst in het hok te vinden is. Ik zit inmiddels in mijn laatste-ish jaar van de Bachelor Electrical Engineering en ben 23, naast het sleutelen ben ik ook actief bij de surfvereniging Hardboard en de Roteract.

Met het motto als het nu stuk is, kan het vast beter, las, slijp en hamer ik het liefst aan alles waar ik mijn handen aan kan krijgen, ver(beun)beter ik van brommer tot gitaarversterker. Verder ben ik voorheen ook actief geweest als motorencommissaris tijdens het 46^ste bestuursjaar, waarin ik mijn tijd optimaal heb besteed aan het worstelen met de biezen op de achterhorst, dus voor inhoudelijke vragen over de  trial en de trialmotoren ben ik naast Tim ook te vinden.

Ik zal dit jaar mij inzetten om extra motorsporten die al binnen de club plaatsvinden meer te ondersteunen en ga mij inzetten om samen met Milko te kijken naar de mogelijkheden om het hok een nog toffere sleutelruimte te maken. Verder zal ik proberen weer op de achterhorst aanwezig te zijn en meehelpen om een paar hele vette mini-sleutelcursusen op te zetten en ik zal natuurlijk mijn best doen om ons bestuur enthousiast en actief te houden!

Tot in het hok en daarbuiten,

Heime

Hallo allemaal!
Mijn naam is Juul en ik ben dit jaar jullie secretaris. Ik ben 20 jaar en doe de studie ATLAS aan de UT. Ik ben bij de MSG gekomen via een klasgenoot van mij, die ik had verteld over mijn project om een motor te fixen. Hij heeft mij in contact gebracht met Martijn (nu ook een bestuurslid), die mij een keertje heeft uitgenodigd voor een hokavond en vanaf toen zat ik bij de MSG. Ik heb een Suzuki gs550es, alleen nog niet een rijbewijs :(.
Ik heb heel veel zin om betrokken te zijn bij de MSG en zal vooral achter de schermen alles op orde houden!  Verder ben ik van plan te gaan trialen en bij zo veel mogelijk evenementen actief mee te helpen.
Bij een hokavond komen jullie me vast wel een keertje tegen!

Beste motorliefhebbers,

Ik ben Mika Uytdewilligen, de penningmeester van het 48ste bestuur van de MSG. Ik studeer nu voor het derde jaar elektrotechniek aan het Saxion en heb daarvoor een jaar elektrotechniek aan de UT gedaan. Ik heb mijn motorrijbewijs sinds mijn 21ste en op dit moment rijdende op een rode BMW F650 Funduro. Ik leer een boel over motoronderhoud en doe ook alles zelf met hulp van de MSG’ers natuurlijk. Ik rijd al wel motor sinds ik een kind was maar dan in het zand op de crossbaan in de vorm van motorcross en ben ook een erg grote fan van motorcross. Ik ben ook in het bezit van een crossmotor, een CRF 250R , waar ik de sport mee doe.

Ik ga mij het komende jaar inzetten om de boekhouding van de MSG goed op orde te houden en met mijn mede bestuursleden onze stempel op de MSG drukken en daarmee de MSG weer iets beter te maken voor iedereen.

Je zult me waarschijnlijk ook nog wel redelijk wat tegenkomen bij de trial en de hok avonden natuurlijk!

Ik hoop jullie allemaal in het hok te zien!

Mika

Beste rotzooimakers,

Ik ben Milko van Valen, jullie kersverse HokCommissaris. Ik studeer nu sinds een jaar Elektrotechniek aan het Saxion, maar daarvoor al 2,5 jaar aan de UT. Ik rijd motor sinds ik 20 ben en ben momenteel in het bezit van een hele mooie rooie Honda CB450s. Ik doe alles zelf aan deze motor en ben er ook vaak mee in het hok te vinden, ook om er zelf dingen aan te beunen om er bijvoorbeeld mee op vakantie te kunnen. Ik ben ook in het bezit van een groene soort van rijdende Honda MTX70, met het blok van een MB50 dat in een vorig leven een middenmotor skelter vooruit blies.

Ik zal mij aankomend jaar inzetten om het hok van een update te voorzien naast het natuurlijk opgeruimd en schoon houden, zodat we allemaal fatsoenlijk kunnen blijven sleutelen en beunen aankomend jaar.

Verder ga ik lekker mijn best doen om actief te trialen en moto gymkhana te rijden en hoop ik jullie daar allemaal tegen te komen!

Tot ziens in het hok!

Milko

Beste MSG’ers

Ik ben Tim van de Veen en zal dit jaar bezig zijn met de trialsport. Ik kom uit kleine gehucht IJsselmuiden(in de buurt van zwolle). Hoewel ik nog geen motor heb staat deze dit jaar zeker op de planning. Ik ben bij de MSG gekomen via de trial maar ik vind het ook leuk om op hokavond lol te trappen.

Dit jaar zal ik bezig gaan om wekelijks te trialen, de motoren werkend te houden(nu helaas niet het geval) en nog een leuke open- en regiotrial op te zetten.

Daarnaast doe ik veel aan windsurfen. Dus als het lekker weer is, en ik ben niet in Enschede te vinden, dan is de kans groot dat ik daarmee bezig ben. Maar ook zal ik veel trialen en hoop ik jullie daar te zien.

Tot dan

Tim

Gegroet mede beun/motorfanaten,

Ik ben Martijn van Dorp, een energetische en leergierige sleutelfanaat uit Arnhem. Velen zullen mij kennen van de veel te ralle GS500 (huh, een GS die ral is?) die bij mij als eerste motor het hok (erg vaak) kwam binnenrollen.  Gelukkig ben ik nu overgestapt op een wat betrouwbaardere fiets, namelijk een FZR 600. Toch wel fijn om meer motor te rijden dan de ANWB te bellen.. Verder kan je me toch redelijk vaak in het hok vinden, omdat ik het erg leuk vind om andere mensen te helpen met het klooien aan hun motor of een beetje gezelligheid en ernaast staan (en stiekem leren wat ze in godsnaam aan het doen zijn).

Mijn enthousiasme neem ik ook graag mee naar mijn rol als EvCo. Ik wil graag de MSG’ers dichter bij elkaar brengen en het makkelijker maken voor nieuwe leden om te integreren in de grote vriendengroep die zich de MSG noemt. Daarnaast wil ik evenementen die soms onbekend intern door MSG’ers worden geregeld, ook in de evenementen agenda hebben. Meer zielen, meer vreugd!

Heb je een leuk evenement wat promo nodig heeft, of keertje een extra handjes nodig bij t sleutelen, al is het je tank vasthouden terwijl je je carbs synct, kan je altijd bellen. Banden verwisselen mag je echter wel zelf doen..

Ik hoor van jullie!

Martijn

EST - The Reveal

Electric Superbike Twente: De onthulling

Vrijdag 25 mei. Kinepolis Enschede.

Inloop van 4 tot half 5.

Het tijdstip waarop het, op deze mooie zonnige dag, plots een Twentekanaal aan water besloot te lossen uit de hemel. Hemels.

Eenmaal aangekomen viel het op dat er mensen in grote getalen op kwamen dagen. Het was ook duidelijk wie er in de gelegenheid waren een auto te gebruiken, die zagen er nog netjes en fris uit, in tegenstelling tot de verzopen katjes in de foyer.

De deuren naar de zaal werden geopend en de spanning steeg. De lampen werden gedimd en de presentatie was begonnen. Na het openingswoord van Tim en Lars, werd de spanning opgebouwd met een teaser van de (elektrische) motor sport. De spanning, de sensatie en het gevoel van snelheid werd met film en geluid goed overgebracht. Met geluid, want dit waren nog echte motoren met jankende motoren.

Na een kort dankwoord volgde de visie van de team oprichters op bijpassende bolides.
Het team kwam het podium op en stond imposant opgesteld naast een motor, gehuld in zwart gewaad. De team introductie is natuurlijk niet compleet zonder een rijder. Wie had verwacht dat Thomaas en Wouter voor het kampioenschap moesten zorgen heeft het mis. Er is namelijk een echte coureur als rijder aangetrokken. Net als de presentatie ga ik hier geen woorden, maar beelden aan vuilmaken.

Zelf even rustig kan lezen kan hier!
https://electricsuperbiketwente.nl/about

De uitdagingen, de differentiatie ten opzichte van het huidige startveld en natuurlijk het ogen strelend design werd het publiek medegedeeld. Zo is met behulp van vele partners een bijzonder staaltje engineering neergezet. Een compleet zelfbouw achterbrug, die tevens dienst doet als deel van het eigen frame, waar ook de zelfgemaakte elektromotor zich tussen bevindt. Een bijzonder goed stijf geheel waardoor er veel plek over blijft voor de batterij. Een bijzonder groot blok vol met Li-ion cellen. Een eigen batterij management systeem zorgt voor optimale presentaties uit een 18650 cellen tellende battery pack.

De productie en de reveal zijn prachtig samengevat in een bijzonder staaltje filmwerk.

Helaas is de volledige versie nog niet beschikbaar, maar een korte versie is hier te bekijken. Pak de popcorn en geniet van de onthulling.

Meer informatie over de onderdelen en de prestaties zijn op de site te vinden:
https://electricsuperbiketwente.nl/superbike

Vraag vooral onze MSGers de kleren van het lijf over hete prachtige resultaat!

Wat kunnen we er verder nog over zeggen? Hieronder staan wat mooie plaatjes van de Electric Superbike Liion-GP

Kom 31-1 September 2018 naar Assen voor de OWcup, daar is namelijk ook de eer aan de Liion-GP om even te racen!

Bekijk alle press foto’s van de Liion-GP hier!

Foto’s en video’s zijn van Electric Superbike Twente!
Met dank aan Sebastiaan Bors Photography

Beunen met Hordijk: Luxemtroubles

Dit jaar met Luxemburg had ik mezelf voorgenomen om geen herhaling van de vorige keer op het toneel te zetten. Hoewel ik het er goed vanaf gebracht heb was de vangrail minder vergeeflijk toen het op mijn motor aankwam. Een week of wat van te voren had ik mooie, nieuwe Michelin Pilot Actives om de velgen gehangen en ik had er het volste vertrouwen in.

Woensdagmiddag hebben Milko en ik de motoren op de eigen gebeunde aanhanger geduwd en zijn wij vertrokken naar “The promised land”. Na 6 uur rijden eindelijk aangekomen op de camping, snel de tent opgezet, pils naar binnen gegooid en lekker slapen in anticipatie van de volgende dag.

De volgende dag lekker op pad met Raymond, Peter en Milko, eerst Bourscheid een paar keer op en neer, beetje een verplichting natuurlijk wanneer je met luxemaagden rijdt, en vervolgens naar Eschdorf. Ik wilde toch wel even terug naar de bocht waar ik vorig jaar toch net wat te hard doorheen probeerde te gaan, helaas was de sticker wel weg.

De volgende dag weer op tijd op pad. Dit maal naar een campingwinkel om een tent te regelen voor Tristan. Drie man sterk gingen we ervandoor, om uiteindelijk bij een Decatlon in België een tent en andere snuisterijen te kunnen kopen. Op de heenweg hadden we voornamelijk doorgereden dus nu hadden we wel zin in een paar bochtjes. Milko voorop, Tristan in het midden  en ikzelf sloot de groep af.

Nog geen vier kilometer verwijderd van de camping draaien we een bocht om een berg en warempel in de bocht staan een paar MSG’ers! Dus ik dacht bij mezelf, zwaaien en we rijden door om op een veilig punt te keren en terug te gaan om eventueel te helpen. De seconde dat ik afgeleid was, was kennelijk al meer dan genoeg. De heren voor mij hadden ze natuurlijk al eerder gezien en waren begonnen met remmen om direct naar ze te gaan. Toen ik weer terug naar voren keek stonden zij al stil en moest ik vol in de ankers. Dit resulteerde in mijn echte eerste STOPPIE!

Het zal wel een vertekend beeld zijn geweest vanuit mijn positie maar ik dacht dat ik bijna op 90 graden stond en heb ook een seconden gedacht over de kop te gaan slaan. Dit gebeurde gelukkig niet, natuurlijk blijft het wel zo: wat omhoog gaat moet weer naar beneden komen. Mijn achterwiel klapt weer op de grond en ik vermoed, omdat we in een bocht naar links stonden dat om die reden, dat mijn achterkant iets naar rechts gezwaaid is en daarmee de vangrail raakte op de weg naar beneden.

Het resultaat: rem was direct sompig, rechter achter knipperlicht stuk, topkoffer en kofferrek verbogen en, waar ik het meeste mee zat, reflector afgebroken. Het mierenneukpuntje van de Luxemburgsepolitie, zo was mij ooit verteld. We hebben alles terug kunnen vinden en ik was, nog steeds geschrokken en pisnijdig, alleen teruggereden naar de camping.

Op aankomst ben ik opgevangen door Raymond die meteen zijn kansen schoon zag om een soldeerbout in de kont van mijn motor te steken en zo de reflector weer vast te smelten. Ik had wel een 12V socket en Peter een 12V soldeerbout, dit werkt natuurlijk maar heel kort.

Hoe dan verder? Gelukkig gingen Milko en Peter nog boodschapjes doen dus heb ik snel gevraagd om een 230V naar 12V adapter te zoeken. Deze deed zich uiteindelijk voor in de vorm van een universele laptop adapter. Hiervan heb ik de connector afgeknipt en de plus en min verbonden met die van een zelfde 12V socket die aan mijn motor hing. Hiermee warmde de soldeerbout wel op en konden we smelten. In de tussentijd heb ik de camping afgebedeld naar een lampje voor mijn knipperlicht, remvloeistof en een slangetje. Het knipperlichtje heb ik van Bas kunnen jatten en in de tandemasser lag nog remvloeistof.

Nu alles bij elkaar, zou het nu toch wel goed komen. Niet dus. Bij het ontluchten van mijn rem hebben we ook even gekeken of de lucht niet toevallig in de banjobout zat en bij het terug drukken lukt het deze oelewapper om de kop van de bout af te breken. HEERLIJK dit. Moed weer in de schoenen en klaar er mee. Gelukkig werd er om mij heen niet opgegeven en is Raymond stante pede op de motor gesprongen om bij een dealer een nieuwe bout te halen. Dit was weliswaar een KTM en Triumph dealer, dus wat betekent dit? Europese maten. Heel toevallig hadden ze nog precies één banjobout liggen die zou moeten passen. Deze heel voorzichtig weer teruggedraaid, kont terug gezet, lampjes nog even getest en alles was weer mooi. De volgende dag kon ik gewoon de weg weer op.

Met het resultaat rijd ik nog altijd rond. Dus mocht je me zien rijden en je afvragen wat doet die sticker nou op de achterkant? Da’s pure camouflage!

Thomas Hordijk

Mijn Bata Trui

Als je een tijdje rondloopt bij de MSG zie je regelmatig mensen lopen met een trui waarop staat “Motorrijder Batavierenrace”. Nu zul je denken “ja en?”, maar die trui heeft op mij een soort magische aantrekkingskracht gehad: ik wilde er één. Na wat rondvragen blijkt dat die trui het bewijs is van een “strijdersrit” van 320 km in 40 uur zonder slaap – Motorrijder zijn bij de Batavierenace. Toen ik rond februari door Nienke gevraagd werd om mee te rijden in een verzorgingsploeg tijdens de Bata zag ik de kans schoon om zo’n trui te bemachtigen. Vrijdag 20 april begon de strijd met pannenkoekenbeslag maken en koffiekannen schoonmaken in het hok. Teun had al vroeg van tevoren bedacht dat er koffers op z’n oud-defensiefiets moesten komen, en vijf uur voor vertrek werden dan ook twee brandstoftanks vakkundig verbeund tot Guzzi koffers, vroeg genoeg voor Teun.

Na een (voorlopig laatste) gezonde maaltijd te hebben gegeten bij Nienke en Patrick zijn we rond half zeven ‘s avonds met z’n 12’en naar Nijmegen gereden om te starten. Eenmaal aangekomen in Nijmegen bleek dat we misschien wat hadden moeten haasten want de briefing was al lang en breed begonnen. Enfin, ik was in gezelschap van ervaren Bata-rijders, mogelijke vragen zou ik gewoon aan hun kunnen stellen.

In die gymzaal hing die dan…mijn trui…[kerkkoor geluidseffect]…met de buit binnen kon het avontuur dan echt beginnen. Er moest nog koffie gehaald worden en onze motoren moesten voorzien worden van bordjes ‘verzorgingsploeg’, daarnaast moest één van de verzorgingsploegen al beginnen met het bakken van pannenkoeken. Op de campus van de Radboud werd gebakken op campingbranders alsof het een fluitje van het een cent was. Het verzorgen van 26 hongerige motorrijders leek vergelijkbaar met opwarmen van een magnetronmaaltijd, dit moest een makkie worden…

Patrick, Teun, Remko en ik vormden de verzorgingsploeg voor ploeg vijf van de taakrijders. Onze eerst bakplaats was Emmerich. Achter de lokale Tankstelle zouden we “onze” motorrijders verwelkomen met Librye kwaliteit pannenkoeken onder het genot van een warme La Marzocco espresso uitgeserveerd door de Maître d’hôtel…… Aan deze Utopie kwam al snel een eind toen na 30 minuten 26 man voor onze neus stond. We moesten als de sodemieter te eten en te drinken versieren voor deze hongerige menigte! In alle hectiek lieten drie van onze “nieuwe” Russische примус Туризмус branders het afweten waardoor we slechts twee pitten over hadden om pannenkoeken te bakken en water te koken.
Teun dacht, in het midden van alle chaos, een Soviet-brander in de fik te moeten steken. De ganse parkeerplaats werd verhuld in een vlammenzee. Dit tot voorzichtig vermaak van onze gasten die lichtelijk geagiteerd wortel stonden te schieten in afwachting op een aangebrande pannenkoek. Uiteindelijk hebben de meeste rijders een pannenkoek en koffie gekregen en ging de groep op pad om het verkeer te regelen voor de lopers van de Bata. (We waren bijna vergeten dat er ook nog hardgelopen werd.)

Kort nadat de groep weggereden was kwamen Nienke en Liesbeth nog even buurten. Dit gaf ons de mogelijkheid om één van hun branders te onteigenen zodat we de volgende keer sneller zouden kunnen koken/bakken. Na een voorraad pannenkoeken te hebben gebakken zijn we de strijders langs de weg gaan trakteren op een warme “lap” en bak “pleur”. Het is een mooie ervaring om in het donker, als een strook vuurvliegen, lichtgevende startnummers te zien rennen langs de B220. Kort na het uitdelen aan de tweede groep taakrijders werden Teun, Remko en ik verast door een rondvliegende keukenrol welke met 100 km/h was ontsnapt van Patricks K75. Verder is alle bagage op de motor blijven zitten en hebben we onze ronde zonder al te veel moeilijkheden afgemaakt.

Na de laatste taakrijders te hebben verzorgd zijn we verder gereisd naar het ontbijtpunt. Rond zes uur ‘s ochtends arriveerden we in de buurt van Wolfersveen waar we onze veldkeuken hebben opgezet om omeletten te bakken en koffie te zetten. Geleerd hebbende van het “pannenkoekenfiasco” van vier uur daarvoor was er in een mum van tijd een volledig ontbijt bereid. Een vrolijke en opgeluchte menigte kwam rond de klok van zeven aanrijden om te genieten van top kwaliteit ontbijt onder het genot van de opgaande zon vanuit het Achterhoekse landschap. Met een voldaan gevoel deden sommige rijders nog even een tukkie om daarna fris en fruitig te beginnen aan een nieuwe zonnige en vooral warme dag. Na de spullen te hebben ingepakt zijn we zelf ook van start gegaan om de taakrijders bij de ochtend etappe te voorzien van hun broodnodige dosis cafeïne.

Het werd die ochtend een warme stoffige rit over de lopersroute. Langs de hardlopers en slingerende fietsers zijn we al slalommend van kruispunt naar kruispunt gereden. Zo nu en dan moesten we onze volgepakte motoren door mul zand rijden wat de rit nét een beetje spannender maakte, al helemaal omdat je constant vermoeide fietsers moet zien te ontwijken. Na alle kruispunten te hebben gehad, en een spoor van tevreden taakrijders achter te hebben gelaten, zijn we naar Barchem gereden waar de grote tussenstart van de race plaatsvind. In Barchem hebben de verzorgingsploegen ook tijd voor twee uur pauze om een uiltje te knappen. Met de ochtendzon aan de hemel is het geen straf om in een grasveld in slaap te dommelen kan ik je vertellen…

…totdat je natgespoten wordt door k*tkinderen met een waterpistool! Na de koters vriendelijk doch dringend verteld te hebben op te rotten hebben we ingepakt om te beginnen aan onze laatste ronde. De startbestemming is dit keer ergens in de buurt van Bentelo en vol goede moed leidt Patrick ons naar ons doel…totdat we opeens richting Oldenzaal rijden??…Wat Patrick bezig hield dat moment wist hij zelf ook niet. Op de A1 richting Oldenzaal kwam hij erachter dat we verkeerd aan het rijden waren waarna we hals over kop rechtsomkeert moesten.

…Op dat moment schiet mijn hart in mijn keel als ik Teun met 140 km/h, met een auto één meter achter hem, een onmogelijke “speed-wobble” zie krijgen! Teun handelt als een pro op de Guzzi (of gewoon veel geluk) maar de motor wordt weer stabiel waarna we iets langzamer onze reis voortzetten. We scheuren dwars door Enschede, over zandwegen, door wegafzettingen, en over de (toen nog niet afgeronde) N18 om nog op tijd aan te komen voor onze koffieronde. We worden gelukkig weer hartelijk ontvangen door de taakrijders die smachten naar een bakkie pleur. Na de laatste koffieronde te hebben afgemaakt reizen we, ondertussen badend in het zweet, terug naar de campus.

Op de campus is het, zoals altijd met de Bata, één groot feest. Rijdend over de Calslaan zien we alleen maar feestende en zuipende studenten. Maar één ding springt eruit…voor nummer 1 staat een groene giertank met halfnaakte beschonken MSG’ers erin. Na het inleveren van onze attributen worden we weer herenigt met alle andere verzorgingsploegen. We stellen ons daarna samen met alle taakrijders op de sintelbaan op om de lopers in te huldigen, een heel gaaf moment waar je wel kippenvel van kan krijgen als je wat minder verrot bent. Als de laatste loper gefinisht is weet je dat je het gehaald hebt en is het tijd om de motor thuis te brengen en jezelf tegoed te doen aan bier.
360 km, 40 uur, veel bakjes koffie, veel pannenkoeken, veel omeletten en veel plezier, dat is de Batavierenrace als motorrijder in een verzorgingsploeg.

Yorick de Valk

Oude Hokken Uitlaten

Ouwe hokken power glibber 2018

Zoals een wijze bebaarde man ons ooit influisterde: “Je moet wel een keer op dat heilige asfalt gereden hebben…”
Wat de man in kwestie bedoelde is dat iedere motorrijder toch minstens eenmaal in zijn leven een rondje op het TT circuit van Assen gedaan moet hebben.

Er zijn msg’ers die grote sommen geld steken in circuitdagen, motoren en banden, maar voor veel mensen is het toch vooral een dure liefhebberij overschaduwd met de angst dat hun gekoesterde rijwiel in de grindbak zou belanden. Echter bestaat er tegenwoordig ook de TT experience day. Hierbij kun je voor een klein bedrag ervaren hoe het is om op de baan te rijden, zonder meteen een heel circuitdagpakket af te moeten sluiten.

Of de organisatie van de TT experience dag ook rekening gehouden heeft met mensen die genieten van zelfkastijding met fietsen uit de Jaren 70 en 80 zullen we in het midden laten, maar 15 april waren we daar dan. Bewapend met een CB550, CB400n, Z700, GPZ550 en R60/6* gingen wij wel even laten zien hoe het moest.

Je kon kiezen uit een tour sessie met een maximumsnelheid van 120km/uur of een experience sessie van max 90km/uur. De keuze viel op de laatste, mede doordat de toersessies reeds vol zaten. Daarnaast is het met die oude spaghetti frames al een uitdaging om überhaupt het einde van de bocht te halen.

Om niet al te vroeg op te moeten hebben we maar besloten om op zaterdag rustig richting assen te rijden en daar in de buurt te overnachten. Dit liet ook wat potentiele ruimte over voor noodreparaties en andere omstandigheden. Maar op 1 motor na, haalde elke deelnemer daadwerkelijk zonder problemen de paddock. Even ‘for the record’, het was een Honda CB die in de ochtend wat extra overtuiging nodig had.

Hoe dan ook, ruim voor tijd stonden we met zijn allen in een indrukwekkende rij met motoren. Behalve een Goldwing in de correcte bruin/beige kleur, een chopper met okseldrooginstallatie en een zijspan van onbekende makelij waren we omgeven door modern, snel, hip spul.

Na de inschrijving en een kort rondje langs de paddock waren we er vroeg bij om ons op te stellen. Hierdoor konden we direct achter de voorrijder gaan staan in de hoop hem nog wat op de drukken zoals ons was ingesproken door de wijze oude man.

Na het verbergen van een klein olielekje in parc fermé (van dezelfde CB) was het tijd om de baan op te gaan. Na het verlaten van de pitstraat viel het ineens op hoe immens breed dat circuit eigenlijk is, breder dan je zou denken. Helaas had het flink geregend die nacht waardoor de baan aardig glibberig was. Dat mocht de pret echter niet drukken en door de rondjes heen werd het tempo langzaam iets opgevoerd. Terwijl de instructeur vrolijk achterstevoren op zijn CBR zat toe te kijken probeerde de oude hokken in ieder geval in de buurt van de racelijn te glibberen. Tenzij we op het rechte stuk langs de tribune kwamen, toen lag de focus meer op het beperken van de geluidsoverlast aangezien er een meetpaal aan het einde van het rechte stuk staat

Van het opdrukken van de instructeur is uiteindelijk niet heel veel gekomen, deze was namelijk te druk bezig met het opdrukken van een Versys die achterop was geraakt bij de tweede rijgroep. De superioriteit van pre-90’s motoren werd extra benadrukt door het achterop raken van een pan European, Hayabusa en R1 in ons eigen rijgroepje. Of tenminste, zo hebben wij het maar opgevat.

Helaas was het 20 minuten later alweer klaar met de pret, al was er enige twijfel om gewoon direct weer een sessie te boeken. Later die ochtend brak het zonnetje ook weer door waarna de baan in korte tijd weer opdroogde, goed nieuws voor de toersessies van die middag.

Zoals de wijze bebaarde man al zei: “Je moet wel een keer op dat heilige asfalt gereden hebben…”. Dit is zeker waar. En mocht je twijfelen of je motor hier geschikt voor is, of geen zin hebben om er veel geld aan uit te geven. Overweeg dan een keer een experience dag. Voor 20 euro kun je meedoen met een experience sessie en voor een tientje meer mag je zelfs 120. En als je niet vindt dat wij hebben bewezen dat je zo’n rit op elke motor kan doen, bedenk je dan maar dat er ook een motorscooter mee deed.

*En een CB500x, maar daar hebben we het even niet over.

Dylan & Tim

Lieve kleplezers,

Als je vertelt dat je motor rijdt, zeggen veel mensen ‘stoer hoor’. Dat vinden heel veel motorrijdende mannen ook vaak van zichzelf. Motorrijden is een hobby die naast het rijden en sleutelen ook veel te maken heeft met opscheppen over: hoeveel cc’s je hebt, hoe hard je kan, hoeveel kilometers je gereden hebt, hoe je door zand rijdt terwijl anderen dat niet durven, etc. etc. Stiekem is daarom een van de grootste pleziertjes van Liesbeth om ieder jaar met de Batavierenrace, met een lekker knullig roze vlaggetje en een winkelmandje vol koffie, vooral lekker dom zwaaiend te laten zien hoe niet stoer motorrijden kan zijn.

Op vrijdag 20 april was het weer zo ver, en gingen wij (Nienke en Liesbeth, samen met Petra, Arnoud, Ivo, Egbert, Peter, Thomas, Bryan, Patrick, Teun, Yorick en Remko) weer op pad om alle trouwe taakrijders blij te maken met koffie en vers gebakken pannenkoeken.

Eenmaal onderweg… We hadden de eerste uitdeelronde gehad, toen we rond een uur of half drie ’s nachts bedachten dat we toch echt een keer moesten tanken. Gelukkig was het tweede tankstation in Duitsland al wel zo modern dat het ook zonder de aanwezigheid van een kassamedewerker betalingen accepteerde en konden we onze brommers van het hoognodige levenselixir voorzien. Na het tanken zagen we in onze ooghoek opeens twee oranje hesjes! Zo in het wild twee Bata-taakrijders. Niet te beroerd om ook leden van andere ploegen van wat koffie te voorzien, reed Liesbeth erheen. Dat was wel even schrikken toen daar niet twee, maar dertig taakrijders om de hoek van het tankstation bleken te staan. Oeps, daarvoor hadden we niet genoeg koffie bij ons! Gelukkig was dat niet nodig, want Patrick, Teun, Yorick en Remko waren (tussen het in brand steken van branders door) al bezig om deze hongerige en dorstige taakrijders van koffie en pannenkoeken te voorzien.

De mannen waren erg blij om ons te zien, niet in het minst om een brander van ons te bietsen. Want de twee nog ongebruikte branders die Teun had meegebracht bleken tijdens het in elkaar knutselen licht ontvlambaar. Na uitgebreid verslag van hun branderavonturen barstte het gekibbel los, en wij maar denken dat vrouwen erg waren. Wij wisten niet hoe snel we hier weg moesten komen!

Het signatuurgerecht van de Bata zijn natuurlijk pannenkoeken. Maar zelfs tijdens een Bata blijken de meeste mensen na 5 pannenkoeken toch niet zo te porren voor een zesde. Dus als briljante pannenkoekenvariatie hadden we dit jaar omeletjes voorbereid. Liesbeth was ’s ochtends al tot tranen geroerd terwijl ze 32 uien fijn snipperde in de keukenmachine. Samen met paprika en champignons gingen die in zakjes, en de vertrouwde melkkannen werden gevuld met een mengsel van eieren, melk en een geheim kruidenrecept. (Hierbij nog een eervolle vermelding voor Ivo, die hiervoor alle 200 eieren heeft getikt!) Wij waren dus heel tevreden over ons omelettenplan, maar… na het opbakken van zo’n 16 liter pannenkoekenbeslag waren we door onze spuitboter heen!

Om vier uur ’s nachts in Ulft zijn er precies nul supermarkten open, en we hadden het vermoeden dat aanbellen bij de lokale buurman ook niet gewaardeerd zou worden. Tijd dus om creatief te worden! Gelukkig was de cultuurfabriek in Ulft zich al langzaam aan het voorbereiden op de komst van ca. 5000 hardlopers. Er werd uitgebreid overlegd of een man of vrouw beter in staat zou zijn om boter te gaan bietsen, hierbij was de theorie dat als er een man in de keuken stond, de slagingskans groter was als een vrouw het zou vragen, en als er een vrouw in de keuken stond, dat we er dan beter een man op uit konden sturen. Na het ondervragen van Dave, die al binnen was geweest en dacht dat er een man achter de bar stond, werd Liesbeth unaniem aangewezen als vrijwilliger. En ja hoor, na 5 minuten verontschuldigend glimlachen maar wel gewoon blijven staan, kwam Liesbeth weer naar buiten met een ijsbakje vol roomboter. Zo waren de omeletjes toch nog gered.

Om dat allemaal voor elkaar te boksen moet je natuurlijk een hoop spullen meenemen: branders, pannen, thermosflessen en liters pannenkoekenbeslag. Nienke had haar motor zo vol gepakt dat ze haar been bijna niet meer tussen de tank en de bagage kon krijgen, en op de jiffy helde de brave CB vervaarlijk ver over. Zeker als ze haar motor op een schuin weggetje of stoepje had gezet, werd het op- en afstappen echt een avontuur! Gelukkig was er, precies op het moment dat Liesbeth ‘oooh!’ riep, altijd wel een taakrijder in de buurt om de motor vast te houden of Nienke een zetje te geven.

Wij zijn er maar weer eens achter gekomen dat de liefde van mannen écht door de maag gaat. Nienke heeft minstens vier liefdesverklaringen gehad tijdens de Bata (daarmee versloeg ze Patrick die er drie kreeg, maar die kreeg er dan wel nog een kusje bij, van een oude man). Als ultieme dankbaarheid kregen we van de benjamins van ploeg 2 een bosje bloemen! Deze hebben de rest van de Bata bij Nienke achterin het mandje gezeten en hebben zelfs een 80-weg overleefd om op de sintelbaan aan de finish te staan.

Zo eindigde weer een succesvolle Bata. En je denkt misschien dat de Bata alleen voor de hardlopers een sportief evenement is, maar niets is minder waar… Vanwege al dat op- en afspringen van haar motor werd Nienke zondag wakker met verschrikkelijke spierpijn in haar linkerbeen! Dus je weet het, 30 uur bikkelen en nog sporten erbij: de verzorgingsploeg is alleen voor de écht stoere motorrijders.

Liefs Liesbeth & Nienke

Van Boven en van Baard

[6-6-2018] Schrijven uw correspondenten de creatie van een nieuwe column in de Klep! Van Boven en Baard, bekend van hokavonden, zullen de ondankbare taak op zich nemen om de motoren van waarde leden te beoordelen op essentiële MSG kwaliteiten. Zij zullen hierbij de onmiskenbaar Twentse zienswijze, zo eigen aan de MSG, toepassen op de reviews. Hierdoor zullen deze reviews veel interessanter zijn voor MSG’ers dan die in de bekende bladen. Met een gezamenlijke  rij- en MSG ervaring van 16+ jaar en met een totaal van 13+ motoren en 1 tractor in bezit, hebben zij een unieke kijk op wat een motorfiets geschikt maakt voor een MSG’er.

Aandachtspunten zullen onder andere kratmogelijkheden, beunvriendelijkheid, onderdelen beschikbaarheid en poser-waardigheid zijn maar ook all-time classics als ‘doet ie het ook als 50% van de cilinders uitvalt?’ of ‘hoe hard kan je nog door de bocht met 1 bar in je banden?’ .

We trappen deze week af met een publieksfavoriet uit Luxemburg, een klein beetje valsspelen bijna want deze fiets is van een donateur. Echter kan de desbetreffende motor wel van jou als lezend lid zijn als je contact opneemt met de eigenaar! We hebben het natuurlijk over:

Honda PC800 “Latifa”

Specs

Cilinderinhoud                                     – 800cc

Motor                                                  – 4-takt  Vloeistofgekoelde 45° v-twin,

Kleppentrein                                       – 3 kleppen per cilinder

Versnellingsbak                                  – 5 versnellingen

Vermogen                                           – 41.6 kW/ 57 pk

Benzine capaciteit                              – 16 l.

Droog gewicht/nat gewicht               – 262 kg / 278 kg

Dit heerlijke apparaat stond voor de MSG ter beschikking deze hemelvaart in Luxemburg. Elke ongelukkige ziel die pech had of eigenlijk ook maar met een schuin oog naar haar keek kreeg onmiddelijk de sleutels in z’n handen geduwd door de eigenaar. Toen onze correspondent van Boven dit merkte heeft hij gelijk zijn RS125’je een dodelijke peut gas gegeven en deze de rest van het weekend in een hoekje geparkeerd op de camping. Hij heeft dus iets meer rijtijd gehad op Latifa dan Baard, maar onze ervaringen met haar vertonen veel overeenkomsten.  Eerst is het echter tijd voor een geschiedenis lesje.

Geschiedenis

Met meer dan 14.000 exemplaren die van de in 1989 geïntroduceerde Honda Pacific Coast verkocht zijn was de PC800 niet het verkoopsucces dat haar looks wel doen vermoeden. Toen de PC800 op de markt kwam werd deze beschouwd als een radicaal nieuwe motorfiets. Radicaal, omdat deze gemarket was voor mensen die niet van motoren hielden. Omdat dit toch niet zo’n hele goede strategie bleek te zijn voor meneer Honda is hij in 1998, na een kleine pauze in begin jaren ’90, maar gestopt met het maken en verkopen van deze unieke motorfietsen.

Audio

Het eerste wat je merkt aan Latifah is het audiovisuele geweld wat van de machine af komt. In het dashboard zitten twee opvallend geplaatste speakers welke, doormiddel van een met muziek voorgeladen radio, je van een zeer goede surround sound ervaring voorzien. Daarnaast lichten de speakers op met de tonen van de beat, dit scoort poserpunten!”
De radio is volgepropt met klassiekers rangend van Scooter tot KC and the Sunshine band. Ik, van Boven, was met deze natuurlijk in mijn nopjes en wist dat ik met het ditchen van de RS een goede keuze had gemaakt. Met het roeren van de startknop werd de grijns alleen maar breder. Een diepe brul komt uit het vooronder van dit slagschip. De eigenaar heeft duidelijk met zorg en verstand de brul van de standaard uitlaat iets opgeleukt. Het brute uitlaat geluid is een schril contrast met de gang die je werkelijk maakt, maar dat is iets waar later in dit stuk verder op ingegaan wordt.

Bagagemogelijkheden

Latifah is een dame met wat meer ‘junk in the trunk’, nee letterlijk, haar bevallige kont kan helemaal volgepompt worden. Hoeveel je er in kwijt kan is echt bijzonder en valt iedere man mee, hele trayen halve liters verdwenen in haar achterste. Uiteraard spreekt dit soort bagagecapaciteit tot de verbeelding van vele motorrijders, zeker omdat je allerlei spullen uit het zicht van je vrienden kan meenemen. Dat extra toiletrolletje en die playboy kunnen dus gewoon mee op pad zonder dat iemand het doorheeft.

Een andere ergernis die Latifah oplost is het irritante dichtvallen van je kofferbak als je deze niet met de hand ondersteund. De ingenieurs van Honda hebben dit zeer inventief opgelost met een noviteit uit de autowereld. Ze hebben een gascilinder geplaatst die de klep van de kofferbak openhoud zodat je zelf je handen vrij hebt om de boodschappen eruit te halen. Dankjewel Honda!

Rijeigenschappen

Voor de rijeigenschappen hebben ik en Baard wat testwerk gedaan in verschillende omstandigheden. Gezien het gebruiksgebied leek het ons handig veel testwerk met bijrijder te doen en er kan gezegd worden dat dit de rijeigenschappen zeker niet al te negatief beïnvloed. Voor trio’s draait Latifa haar hand niet om. Met twee mannen die haar berijden verandert het rijgedrag niet. Weliswaar zijn deze rijeigenschappen in de eerste plaats al ver te zoeken.

Latifah is een dikke dame die zich niet graag naar een bestemming laat haasten. Een meting van 0-100 lukte niet, omdat de stopwatch niet genoeg ruimte had.  Je moet haar daarnaast op tijd waarschuwen voor bochten of eigenlijk alles wat op je pad komt. Als ze eenmaal gaat is ze moelijk tot stoppen te bewegen, maarja daar houden we bij de MSG toch al niet van want remmen is immers angst. In plaats van een aanlegmoment waarna je veilig kan doorknijpen om de remmen aan te leggen bestaat het remgevoel bij de Latifa eerder uit het gevoel dat je met je rechterhand direct een spons tegen de remklauw aan probeert te knijpen.

Bij de bochtjes fluister je haar stilletjes je wensen in het oor, vervolgens heb je niet echt een gevoel van wat er gebeurt maar je komt de bocht toch door. Alleen als het er echt vlot aan toe gaat schuren haar kwabben af en toe over het asfalt. Geen reden tot paniek, wat gewicht wegschuren is een effectievere afvalmethode dan Sonja Bakkeren.

Dit zithouding verschilt niet veel van je opa’s luie stoel, toevallig precies de doelgroep van deze fiets. Baard en ik waren beide wat onwennig met de rechtop houding, mede door het raceleer wat we droegen bij de test. Het is echter een prima zithouding en daar valt verder weinig op aan te merken. De windbescherming had wel wat beter mogen presteren gezien de grote etelage ruit waar men achter plaatsneemt.

Als we het hebben over het uitgavenpatroon van Latifah valt het ook alleszins mee, ze slurpt een stuk minder dan je zou verwachten op basis van het lawaai wat ze maakt en het formaat wat ze heeft. Een pluspuntje in onze ogen!

Looks

Het enige punt waar ik en Baard onenigheid over hadden waren de looks van de fiets. Hier komt misschien toch het verschil tussen een kawa rijder en een ducati rijder naar boven want ik (van Boven) was toch wel echt gek op de looks. Een throwback naar vroeger en een gewaagd ontwerp van meneer Honda. De crazy nineties waar alles nog mogelijk was worden volledig gereflecteerd in dit ontwerp.

Eindoordeel

(van Boven)

De PC800 is een fenomenale Luxemburg motor voor die MSG’ers waarvan de motoren al het misbruik niet meer aankunnen. Met een kofferbak waar al snel twee traytjes Perli, Schulti of Diekirch in passen is het de perfecte boodschappenmotor. Een radio die daarnaast elke keer het perfecte liedje uitkiest (Gangsta’s paradise over de camping, Flying High tijdens het inhalen van andere MSG’ers of Boogie Wonderland bij het tankstation) maakt deze motor helemaal af.

(Baard)

Een addendum op de opmerkingen van van Boven is hier toch wel op de plaats. Persoonlijk vind ik deze blob allesbehalve mooi. Waar een motor naar mijn mening je het gevoel moet geven dat je echt op iets gaafs aan het rijden bent doet deze fiets het compleet tegenovergestelde. Als ik het gevoel van 50 jaar oud zijn aan iemand moest omschrijven zou ik zeggen ‘doe eens een ritje op een PC800’. Dit apparaat is de personificatie van motorrijden omdat het handig is in plaats van omdat het leuk is. Latifah wist mij niet voor zich te winnen, maarja ik val ook meer op de lichte deernes.

Om smaak valt echter niet te twisten dus deze editie van van Boven & Baard sluiten we af met de conclusie dat Latifah zeker wist te bekoren op audio vlak en dat de bagagemogelijkheden toch wel uniek zijn in deze prijsklasse. Ze is een interessante keuze en dat kunnen wij alleen maar toejuichen. MSG’ers gaat en koopt meer van dit soort vreemde eenden, dan testen wij ze met plezier!.

Tot de volgende editie,

Van Boven & Baard

Overgekookt

Almachtige Asperge!

Hoi allemaal!

Welkom terug, ik hoop dat jullie zijn bij gekomen van de Bata en Luxemburg en dat de lasagne van doctor Vijselaar heeft mogen smaken. En Wouter bedankt dat jij voor één keer deze mooie maar soms toch zware last van het machtig mooie overgekookt schort van mij hebt willen over nemen. Deze keer heb ik een bijpassend gerecht voor dit seizoen namelijk asperges met ham, ei en botersaus. Natuurlijk mag het eten niet te veel kosten gezien het grootste deel van je begroting naar peut en bier gaat. Haal daarom je asperges op de markt, niet bij de groenteman die zijn groentes op kleur heeft gesorteerd maar de groenteman die gewoon de kratten omkiept op tafel. Daar haal al snel 2 kilo voor 3 euro.

Benodigdheden voor 4 personen:

1Kg Asperges

2 Bouillonblokjes

Evt. Scheut witte wijn als je die toch open hebt

Pakje (Ambachtelijke) Achterham

4 eitjes

100g (Room)boter

25g Bloem

200ml water

Peper en zout

Allereerst mogen de asperges goed gewassen en vervolgens geschild worden. Goed dik schillen want de buitenkant is geen feest om te eten. Wat voor mij goed werkt is om deze met een kaasschaaf te schillen lekker snel en schilt dik genoeg. Doe de asperges in de pan met een ruime hoeveelheid water voeg hier de bouillonblokjes, eventueel wat wijn, zout en peper naar smaak aan toe. De asperges moeten ongeveer 15 tot 20 min koken. Check of de asperges gaar zijn door deze op een vork te balanceren en te kijken of ze een beetje doorhangen. We zijn hier opzoek naar een doorbuiging van 12mm, +/- 5mm tolerantie. Excuses voor de foto, dit is geen dickpic. Asperges hebben gewoon een bepaalde vorm, daar kunnen ze ook niets aan doen.

Kook de eitjes:

Stap 1: Doe water in een pan

Stap 2: Doe de eieren in de pan

Stap 3: Zet de pan op het gasfornuis of andere warmtebron

Stap 4: Zet het gasfornuis of andere warmtebron aan

Stap 5: Wacht tot het water kookt

Stap 6: wacht 4/5/6 minuten zacht/middel/hard

Stap 7: Haal de eieren uit het kokende water

Stap 8: Laat de eieren schrikken door deze onder te dompellen in koud water

Stap 9: Haal de eieren uit het water

Stap 10: Pel de eieren

Stap 11: Snij de eieren met een mesje of met behulp van een eiersnijder. Overigens is deze stap niet zo’n groot succes als de eieren zacht gekookt zijn.

Als het met dit elfdelige stappenplan niet lukt weet ik het ook niet meer

Nu de asperges en eitjes lekker aan het pruttelen zijn kunnen we aan de botersaus beginnen. Eerst maken we een ‘roux’ ook wel de basis voor een gebonden saus, dit werkt overigens ook voor veel andere sausen. Zo kan je op deze manier ook peper, kaas of “wat je er dan ook in wilt gooien” saus maken. Verhit 25g boter tot deze volledig gesmolten is, voeg de bloem hieraan toe en roer deze door met een garde. Roer en bak dit tot dat er een zoete koekjes lucht van de roux afkomt voeg vervolgens beetje bij beetje het water toe terwijl je roert. Stop wanneer de gewenste dikte van de saus is bereikt of voeg nog wat extra water toe. Als het goed is heb je nu een gladde basis, roer nu de overgebleven boter in kleine stukjes door de saus (als je een andere saus maakt doe je het andere ingrediënt in plaats van de extra boter).

Nu alle delen klaar zijn kan het bord opgemaakt worden of niet, afhankelijk of je een goede indruk wilt maken of dat je voor je studenten huis kookt natuurlijk. Leg de asperges op het bord en overgiet deze met wat botersaus. Drapeer de ham naast de asperges zodat dit er sierlijk uit ziet. Leg de plakje ei voorlangs op een sierlijke wijze.

Eet smakelijk!

Patrick (Junior)

Wist U Datjes

• De casualty rate in Luxemburg dit jaar de laagste sinds jaren is!
• Thomas Hordijk, Dillen Vogelzang en Arnoud Meutstege hier nog wel wat aan probeerde te doen.
• Het effect hiervan gelukkig beperkt is gebleven.
• Thomas Hordijk een voorliefde heeft voor Luxemburgse Honda spiegels.
• Ouwe hokken bestwel kunnen powertouren.
• Deze hemelvaart een zeer succesvolle implementatie van het concept ‘lengte-vuur’ zag.
• Steven hier wel een beetje een ‘lengte-vurig’ gevoel van kreeg in z’n broekje.
• Een snor niet persé als cool ervaren wordt binnen MSG gelederen.
• Dit Maarten A. nogal tegenviel.
• Hij gelukkig een maatje vond in Wouter met z’n vieze bus.
• Er wordt gewerkt aan een derde zijspan binnen de club.
• Er straks wel een zijspan(nend)-chapter opgericht kan worden.
• Van Boven weer een klus-fiets heeft gekocht.
• Hij nog steeds niet geleerd heeft van z’n vorige klus-fietsen.
• Wij dit helemaal niet erg vinden.
• Onze Evco niet mee durfde op z’n eigen motor naar Lux.
• De ouwe rotten dit toch wel een beetje laf vonden.
• Het MSG-hemelvaart shirt erg in de smaak viel bij iedereen!

Ledenlijst

Voor de actuele ledenlijst, klik hier!
Eigen gegevens wijzigen kan hier ook!

Agenda